Het merendeel van de zomer is mijn man weg voor het werk.
Dat maakt het soms best pittig. Maar anderzijds geniet ik, raar maar waar misschien, ook wel van de tijd die ik alleen kan spenderen met mijn dochters.
Ondertussen zijn de oudste 2 op een leeftijd gekomen dat het ons een leuk idee leek om hen eens te laten ontdekken wat papa zijn werk is tijdens de zomer.
Met het idee dat ze het dan ook wat beter begrijpen als hij van huis is.
Zo mochten ze onlangs, onder begeleiding van 2 zeer betrouwbare jonge dames, naar het optreden van Camille gaan kijken op Suikerrock waar papa aan het werk was.
Zelf kon ik niet mee omwille van geplande yogalessen en Louisa die ik nog wat dicht bij mij hou.
Klinkt allemaal leuk zal je denken. En ze zullen zich wel rot geamuseerd hebben!
Ja, dat allemaal zeker en vast.
Maar wat ze niet weten, is dat ik in de dagen ervoor soms 's nachts in een paniek schoot en soms zelfs in huilen uitbarstte.
" Deden we er wel goed aan?", " Wat als ze verloren lopen in de massa?", " Wat met de storm en dan zover rijden op de baan? ".... En ga maar door!
Mijn brein was niet te stoppen met 'doem-denken'. Ik huilde en zag zelfs al begrafenissen voor mij!
Als je dit niet erkent, zal je dit misschien moeilijk kunnen begrijpen. Maar als je dit ook al eens hebt ervaren, weet je vast en zeker wat ik bedoel.
Het is gewoon een gevoel van onmacht, de touwtjes moeten loslaten, de controle... Vooral omdat ik er zelf niet bij kon zijn om alles "te controleren".
En als ik dan wat weinig slaap; niet met mezelf in evenwicht ben, dan geraak ik dus super snel uit mijn lood geslagen.
Maar "stoer" als ik was op het moment van vertrek, zwaaide ik ze uit met de woorden ' amuseer jullie en geniet er van!'
Haha, ze moesten eens weten. Wat een moeder lijden kan ; )
En eind goed al goed. Ze hadden de dag van hun leven.
Dan denk ik bij mezelf : drama-lama, waar was dat nu weer voor nodig ; )!
Liefs
Annelies
Hiel Annelies, juli 2023