Gevangen.
Soms voel ik me gevangen in mijn lichaam.
Onlangs nog. Ik was een vat vol energie. Ik had ideeën, wou weer helemaal gaan... . Maar mijn lichaam zei 'stop'. Migraine was het verdict.
Of zoals toen ik met mijn man in Porto was. Eindelijk eens een weekendje weg met ons twee. Lekker eten, terrassen, helemaal ontspannen. Tijd voor elkaar, een swingpaleis in elkaar steken voor de familie.... En toen... bam, migraine.
Gevangen.
Soms voel ik me gevangen in mijn gedachten.
Want ook toen we begin april dus in Porto waren, kon ik de rust niet vinden.
'Ga eens een weekje er op uit, met jullie tweetjes. Dan moet je eens aan niks denken...'.
Maar voor wie mij kent en/of mijn blogs leest, weet dat als ik niet in balans ben, mijn gedachten en angsten de pan uit swingen.
Van 'Doen we er wel goed aan...?', 'We gaan toch niet crashen met ons vliegtuig en dan zijn we er niet meer voor onze kinderen.' ... Tot 'Louisa zal toch niet in de vijver vallen als ze in het bos gaan spelen?', 'Had ik alles wel voldoende klaargelegd voor de grootouders'.... En ga zo maar door.
Gevangen.
Tot de storm is gaan liggen.
Het lijkt wel of ik de migraine even nodig hebben. Door deze time-out zie ik het daarna allemaal weer helder. Het lijkt een soort van reset van mijn lichaam én mijn gedachten. Want daarna voel ik ook zo'n drang om gezonder te eten, beter voor mijn lichaam te zorgen, etc. ... . En wat ook gek is... ik heb daarna een vele betere ideeën-stroom dan ooit te voren.
Zal ik het ooit begrijpen? Ook dat kan ik nu loslaten.
En wat Porto betreft, ik kijk vooral terug naar een heerlijk weekend waarin ik me even weer helemaal kon opladen, vrouw van kon voelen en we tijd konden nemen voor elkaar.
Zeker ook eens doen!
Liefs
Annelies
Ranst, Hiel A. 12 mei 2023